Auteur: Fikry El Azzouzi

Fikry El Azzouzi las het interview met Gerolf Annemans in De Standaard en vond de voorzitter beklagenswaardig. Dat verdient een briefje. Daar is Fikry weer.

Allochtonen, GAS-boetes en lokdames; alsof dit alles nog niet volstaat komt Fikry El Azzouzi met een nieuw concept op de proppen: de lokochtoon.

Laten we samenscholen. We moeten de samenleving behoeden voor een Chinese of - nog erger - een islamitische lente. Want als de procureur van Antwerpen zoiets zegt in de krant, dan moet het wel kloppen. Fikry El Azzouzi richt zich tot de klikspaan.

Beste culturo, er was eens een vrouw die een bandana droeg. Niet omdat ze Rambo wilde zijn, niet omdat ze een piraat was en ook niet uit religieuze overtuiging. Kanker kwam niet voor in haar familie, maar iemand moest de eerste zijn.

Het Antwerpse parket en de politie binden volop de strijd aan met zogenoemde 'patsers'. Jonge mannen worden geviseerd die, hoewel ze geen vast inkomen hebben, een opmerkelijk luxueus leven leiden en met dure auto's rondrijden schril afsteken tegen met name het straatbeeld te Borgerhout.

Zoals menig eindejaarshater zat ik bijna een week lang in het verborgene. Maar nu de heisa is geluwd en de hyena's hun drie zoenen hebben gekregen, nu de goede voornemens zijn uitgesproken en al lang weer vergeten zijn, wordt het tijd om de mijne in alle rust op te sommen:

Beste 2012, het moment van afscheid is bijna aangebroken en overal duiken er jaaroverzichten op. Er zijn opmerkelijke dingen gebeurd. Soms waren ze intelligent, dan weer beschamend, soms grappig, maar vaak een klucht.

Beste Van Dale, het wordt tijd dat je je aanpast. Heb je er nooit aan gedacht iets anders te proberen? Een taalbad in de straten van een grote stad? Een inburgeringscursus?

Beste armoezaaier, Je was al arm of je bent net arm geworden. Zo gaat dat.
In tijden van crisis is armoede niet zo ongebruikelijk. De kans is groot dat je nu voor de rest van je leven op zwart zaad zult zitten.

Beste autochtoon, samen drinken we uit een mok waar 'sorry' opstaat. Ik wil oprecht mijn spijt betuigen en op mijn knieën vallen voor al het leed, waar ik eigenlijk niets mee te maken heb.