Label: opinie

Het is stiller in de stad. Minder langsrazend verkeer, meer ruimte voor het voorjaarsfluiten van de vogels en het ruisen van de wind. Maar er is ook een andere stilte. De pijnlijke stilte van de beleidsmakers die het lot van mensen in de meest precaire omstandigheden negeren.

Adil stierf vrijdag. Na een achtervolging door de politie op zijn bromfiets stierf hij door een aanrijding met een politiewagen. Wie er net wie aanreed, daar willen de kranten nog geen uitspraak over doen. Maar wat mij betreft leidt het incident nu reeds tot een terechte maatschappelijke discussie.

De impact van het coronavirus in Europa is groot. De genomen maatregelen hebben een verregaande impact op het sociale en economische leven. Deze maatregelen zouden echter niet mogen betekenen dat we onze menselijkheid verliezen. Deze dagen zien we onwaarschijnlijk veel solidariteit tussen gewone mensen. Op het niveau van de nationale en internationale politieke leiders ziet dat er echter helemaal anders uit. In plaats van de gezondheid en de rechten van kwetsbare groepen mensen voorop te stellen, worden zij juist alleen maar in nog grotere problemen gedreven.

Abdullah Ibrahim woonde als kind in Bagdad, maar vluchtte tien jaar geleden samen met zijn ouders naar België, weg van de oorlog. Hij stelt zich veel vragen over identiteit, wat dit juist betekent en hoe een identiteit wordt opgebouwd. 

Op 23 november verscheen op VRT NWS een opinie met als titel De multiculturele samenleving is geen algeheel verhaal van rozengeur en maneschijn. Sociaal werker Sarah El Massaoudi Verryt kroop in haar pen en diende de auteur van antwoord. "Over witte privileges gesproken: een witte man die naar eigen zeggen niet opgegroeid is in een superdiverse context en niet opgeleid is om aan de slag te gaan met superdiversiteit wordt aangeworven als 'diversiteitsmanager'.

Vzw JONG stelt zich als jeugdwelzijnsorganisatie de vraag: Hoe kan je een inclusieve samenleving bevorderen door meer excluderende maatregelen in te voeren? Daarenboven blijven wij de ongelijkheid langs etnische lijnen en structureel racisme aankaarten in onze samenleving, terwijl de Vlaamse regering resoluut kiest voor meer polarisering en ongelijkheid. De Vlaamse regering maakt in haar regeerakkoord duidelijk dat ze excelleert in excluderende maatregelen.

De protesten in Hongkong slepen al meer dan twintig weken aan, en hebben de aandacht van de wereld gekregen. Voor de jonge betogers en stakers is het nu of nooit: wat begon als verzet tegen een wetsontwerp dat uitleveringen naar China mogelijk zou maken, werd een grote strijd tussen de communistische partij op het vasteland en de liberale vrijheden en democratie die de financiële hoofdstad van Oost-Azië nog geniet tot 2047.

Het gonst van de nieuwe ideeën op zowel economisch, ecologisch als sociaal vlak. Maar wie de beleidsvoorstellen van de nieuwe Vlaamse regering bekijkt, krijgt de indruk dat onze politiek liever een rem zet op positieve ontwikkelingen dan ze een duwtje in de rug te geven. Daarom zorgt Hart Boven Hard voor een alternatieve oktoberverklaring.

Blij kwamen ze buiten, na een nachtje door onderhandelen. Onze Vlaamse regering had een akkoord! Maar al bij de eerste berichten wilde ik hen een boze, misprijzende blik van Greta Thunberg toewerpen:  ‘How dare you?’